Voor Visser is het vak dat hij zo mooi vindt wel veranderd de laatste jaren. “Als sloper ben je bezig met onderdelen verkopen aan mensen en zit je hele dagen met je handen in het vet. Die tijd is voorbij. Nu ben ik als directeur bezig met de hele papierwinkel.” Het demonteren van een afgedankte auto om daar de waardevolle onderdelen en materialen uit te halen, is voor hem nog steeds het mooiste wat er is. Toch laat hij dat nu over aan zijn medewerkers, twaalf in totaal. Jaarlijks demonteert het bedrijf zo’n 200 Nederlandse auto’s en nog een keer zoveel buitenlandse auto, waarvan enkele elektrische en hybride modellen.
Afgedankte Amerikanen
Waar het vroeger een komen en gaan van klanten was die zelf een onderdeel uit een afgedankte auto haalden, wordt er nu alleen nog gedemonteerd door opgeleide en getrainde demonteurs. “Auto’s zijn daar te duur voor geworden en het werd gewoon te gevaarlijk. Ik heb weleens meegemaakt dat iemand bij een auto met een aansteker iets aan het smelten was! Bovendien heb je geen overzicht en loop je het risico dat ze jou aansprakelijk willen stellen als ze bijvoorbeeld hun jas of broek ergens aan openhalen. Kortom, demonteren doen we nu alleen nog zelf.”
Toch weten de échte liefhebbers van Amerikaanse auto’s het Amsterdamse bedrijf nog goed te vinden. “We zijn als een van de weinige demontagebedrijven in Nederland gespecialiseerd in Amerikaanse voertuigen. Er staan hier een aantal pareltjes die je nergens anders vindt.” Naast Chryslers, Daimlers en Oldsmobiles staan er ook BMW’s, Volvo’s, Mini’s en Audi’s op het terrein. “Alles waar nog wat van waarde aan zit, is in principe interessant.”
En dan te bedenken dat ik niets met auto’s heb. Ik zie het als een verdienmodel
‘Ik bel zelfs onder de douche’
Het bieden op afgedankte auto’s doet Visser altijd samen met een collega. “Dan kunnen we overleggen wat we ervoor zullen geven.” Dat bieden is wel een sport, waarbij je moet proberen om een ander bedrijf voor te zijn en zo de krenten uit de pap te kunnen bemachtigen. “Wij bieden op de sites van verzekeraars vooral op Amerikaanse auto’s en de wat luxere jongere modellen.”
Ondertussen gaat om de haverklap Vissers telefoon. “Die gaat de hele dag door. Ik bel zelfs als ik onder de douche sta.” Mensen bellen voor een onderdeel, bieden een afgedankte auto aan of hebben een vraag. “En dan te bedenken dat ik niets met auto’s heb. Ik zie het als een verdienmodel. Ik heb zelfs niet eens een eigen auto; ik pak er gewoon een die rijdt en nog de weg op mag als ik ’s avonds naar huis ga.”
Toppunt van recyclen
Het verdienmodel van Rooie Ben is gestoeld op de verkoop van onderdelen. “Onderdelen uit afgedankte auto’s weer gebruiken voor een andere auto – dat is toch het toppunt van recyclen?” Duurzaamheid is voor Sebastiaan Visser belangrijk, maar hij geeft ruiterlijk toe dat het wel helpt dat duurzaam ondernemen ook geld oplevert. Hij verdient aan de gebruikte onderdelen en krijgt geld als hij de wrakken naar de shredder laat afvoeren.
Onlangs hebben ze direct bij de entree een nieuw kantoor laten bouwen. “We zijn nu op kantoor van het gas af en ik heb 144 zonnepanelen aangeschaft, die op het dak komen. Naast dat het goed voor het milieu is, heb ik straks geen stookkosten en sorteer ik vast voor op nieuwe wet- en regelgeving. Het zal mij namelijk niets verbazen als we in de toekomst bijvoorbeeld onze elektrische heftrucks met eigen stroom zullen moeten gaan laden. Als je het mij vraagt, wordt de autobranche altijd net iets harder aangepakt dan andere sectoren.”
Ik houd me aan alle regels en krijg handhavers op het terrein die ons controleren
Gelijk speelveld
Hoewel Visser heel blij is met ARN – “Ik vind het echt een meerwaarde voor ons bedrijf. Alles is goed geregeld” – is hij bij tijd en wijle ook kritisch. Hij vindt het bijvoorbeeld lastig dat de sector met oneerlijke concurrentie te maken heeft. “Ik houd me aan alle regels en krijg handhavers op het terrein die ons controleren. Maar bij een illegale sloperij wordt een afgedankte auto alleen ontdaan van de meest waardevolle materialen – zoals brandstof, lichtmetalen velgen, de katalysator en accu – waarna hij compleet met vloeistoffen en al wordt afgevoerd. Wij willen het goed doen. Dan stoor je je aan die piraten.”
Op de Relatiedag in Radio Kootwijk gaf algemeen directeur ARN Paul Dietz al aan dat er hard gewerkt wordt aan een volgende stap in een gelijk speelveld en dat onder meer de plannen voor het verplicht stellen van het kwaliteitslabel KZD voor de RDW-erkenning hierin zullen gaan helpen. Net als de Europese regelgeving voor auto’s die momenteel wordt herzien om de nodige stappen te zetten naar een circulaire economie. “Dat auto’s straks verplicht gemaakt worden van veel meer gerecyclede materialen, vind ik een goede ontwikkeling. Het is toch van de zotte dat mensen een nieuwe bumper in China bestellen, terwijl je er ook een kunt hergebruiken die van een autodemontagebedrijf in de buurt komt!”
Wereldwijde verkoop
Innovatie is voor de ondernemer erg belangrijk. Niet alleen voor zichzelf, maar ook omdat hij ooit een gezond bedrijf wil achterlaten aan zijn zonen. Ook de transitie van brandstofauto’s naar geëlektrificeerde modellen ziet hij met veel vertrouwen tegemoet. Twee medewerkers van het autodemontagebedrijf zijn inmiddels gecertificeerd om hybride en elektrische voertuigen te demonteren en ook de speciale veiligheidsset is op het bedrijf aanwezig. “Ook een elektrische auto gaat een keer stuk of heeft op een dag een nieuw batterijpakket of nieuw portier nodig.”
Hoewel Rooie Ben al een website had, dwong de coronacrisis Visser om versneld te digitaliseren en zich aan te sluiten bij onderdelenplatformen. “Op een gegeven moment mochten we vanwege de maatregelen niemand meer op het terrein ontvangen. Dat we toen online verder konden gaan, is echt onze redding geweest. We verkopen nu meer onderdelen dan ooit. En we versturen ze wereldwijd. Het komt regelmatig voor dat we onderdelen van Amerikaanse afgedankte auto’s naar de Verenigde Staten opsturen. Maar het leukste blijft toch die klant op je terrein waar je een praatje mee kunt maken.” Oftewel: van de regio als potentiële klant naar de wereld als afzetgebied.
Rooie Ben is een begrip
De naam ‘Rooie Ben’ is een begrip in Sloten en Osdorp, maar ook ver daarbuiten. Naast Sebastiaan Visser werken zijn twee zonen inmiddels ook in het bedrijf; één fulltime naast zijn opleiding tot eerste automonteur, en de ander als bijbaan naast zijn opleiding tot leerkracht. Sebastiaans vrouw, Suzan, is ook werkzaam in het bedrijf, als administratief medewerker.
“De oprichter heette Ben en was rossig. Toen hij een naam voor zijn bedrijf moest bedenken, kwam hij al snel op Rooie Ben, omdat veel mensen hem zo al noemden. Ik heb even overwogen om een nieuwe flashy naam te bedenken, maar toen ik een belletje kreeg uit Frankrijk en ze naar ‘Ben Rouge’ vroegen, dacht ik: deze naam moeten we gewoon houden. Hij blijft goed hangen en er is vast geen tweede van.”
